σιδηροπλύτης

ὁ, Α

πιθ. (κατά τον Ησύχ.) αυτός που πλένει τον σίδηρο.

[ΕΤΥΜΟΛ. < σιδηρο-* + πλύτης, άλλος τ. τού πλύντης (< πλύνω), πρβλ. ἱματιο-πλύτης].